بهروزی فر- اوایل شهریور ماه بود که در برنامه زنده اینستاگرامی روزنامه، مهمانی را میزبانی کردیم که خود میزبان مهمانان زیادی در استان است. مهمان ما آقای صفدری زاده رئیس سازمان منطقه ویژه اقتصادی بود، اَبَرسرمایه گذاری که از سال ۹۳ به طور رسمی شهروند خراسان جنوبی شد تا برای آنها که دل به تولید دارند، فرصت حضور را فراهم کند. قرار بود از منطقه ویژه بپرسیم و نقشی که در توسعه دارد، اما صفدری زاده در این گفتگوی یک ساعته به زیبایی ظرفیت های خراسان جنوبی را به تصویر کشید، از آسمان آبی استان گفت و روزهای آفتابی فراوانش، از کویر گفت و تپه های ماسه ای زیبایش که بهترین پتانسیل برای گردشگری و ورزش هستند، از معادن متنوع و متعددی گفت که هر کدام به تنهایی دروازه ای رو به توسعه اند، از محصولات کشاورزی منحصر به فردمان گفت که توجه به آنها بیکاری استان را پایان می دهد و به مرز هم گریز مناسبی زد که بهترین راه دسترسی کشور به بازارهای فرا سرزمینی است، او بیرجند را تمیز ترین شهر و خراسان جنوبی را جزو سه استان امن کشور نامید و متذکر شد:سرمایه گذار برای حضور در یک منطقه، دقیقاً همین موارد را ملاک قرار می دهد. او بعد از تصاویر زیبایی که از داشته های استان ترسیم کرد، از اقدامات قابل تحسینی گفت که طی دو سه سال اخیر انجام شده تا این ظرفیت ها بارور شوند. رئیس سازمان منطقه ویژه اقتصادی بیرجند معتقد بود؛ “در سال های اخیر توجه مدیران ارشد و نخبگان استان به موضوع توسعه جدی شده و پیشرفت نواحی صنعتی نیز دلیلی بر این نوع نگاه است، توسعه در این منطقه مانند بهمن در حال بزرگ تر شدن است و همین طور پیش می رود” . حضور میهمانان غیر بومی فراوانی که قصد سرمایه گذاری در این منطقه دارند هم، گواه و مصداق حرف هایش بود، مهمانانی که استان را محل بسیار مناسبی برای سرمایه گذاری ارزیابی کرده اند. حرف هایش خیلی عجیب بوی امید می داد، درست مثل همان ها که معتمدیان در زمان حضورش در استان می گفت و همین ها که در اغلب خبرها از ملانوری می شنویم و می خوانیم. این که غیربومی ها، بهتر از خودمان به ظرفیت های استان پی برده اند، مصداق همان عبارت نعمت های مجهولی است که چون در اختیارشان داریم، قدرشان را نمی دانیم و به گفته آقای استاندار؛ چه بسا آنها را نمی شناسیم. صفدری زاده می گفت؛ “در کنار سرمایه گذاری دولتی باید تفکر اقتصادی در افراد منطقه حاکم می شود. در خراسان جنوبی باید توسعه درون زا شکل بگیرد و افراد همین منطقه در سرمایه گذاری ورود کنند، سرمایه های کوچک خیلی سریع به سودهی می رسند و متولیان آن دغدغه بیشتری برای فعالیت شان دارند” . و اینها همه حرف هایی است که این روزها از جلسات ستاد توسعه خاوران در خبرها نقل می شود، این که تفکر توسعه ای باید در مردم شکل بگیرد، مردم باید پای کار بیایند، سرمایه‌های خرد مردمی بهترین بن مایه طرح های اقتصادی است، ثروت استان باید در دست مردمان همین منطقه باشد تا از آن به درآمد واقعی برسند و سطح رفاه استان ارتقاء یابد و… صفدری زاده در آن گفتگوی پرحاصل به این نکته هم اشاره کرد که؛” وجود راه های مواصلاتی نقش زیادی در توسعه دارند اما به تنهایی توسعه را به ارمغان نخواهند آورد، چه بسا استان های بنامی که چندین خط راه آهن هم دارند اما تاکنون پیشرفت زیادی نداشته اند” و از ستاد توسعه هم این را می شنویم که خراسان جنوبی باری به هر جهت، مشکل زیرساختی دارد، راه های دوطرفه و کمبود محورهای دوبانده، پروازهای اندک، نبود راه آهن و… که سرمایه گذاری را تحت الشعاع قرار داده، اما اگر برای بهره برداری از ظرفیت های استان درست برنامه ریزی شود، از قِبَل همین سرمایه گذاری ها می توان زیرساخت ها را تأمین کرد، بی آن که چشم به دست دولت و جیب دیگران باشیم. حرف های شبیه به هم یک فعال اقتصادی بخش خصوصی که سرد و گرم کار تولید را چشیده و روی فرش قرمز وعده های مدیران هم راه رفته اما دست به کمر گرفته و روی پای خود ایستاده تا یکی از موفق ترین مناطق ویژه اقتصادی کشور را به خوبی مدیریت کند و شرایط را به بهترین شکل ممکن برای دیگر دغدغه مندان تولید فراهم نماید با یک مسئول از بدنه دولت که حسب وظیفه چند روزی را مهمان استان است و شاید هرگز گذرش برای دیگر بار به این منطقه نیفتد، و به زعم برخی ها همه کارهایش برای پر کردن رزومه است و موفق نشان دادن دوره مدیریتی و برنامه هایش!! هر چه که باشد، یک علامت سؤال خیلی بزرگ را در ذهن متبادر می سازد، چرا ما این نگاه را نداشته ایم؟ چرا ما که روی این همه ثروت خوابیده ایم، آنها را به این چشم خریدارانه ندیده ایم؟ چرا تاکنون اراده ای بر بهره برداری مطلوب از این همه داشته، نداشته ایم؟ چرا تا به حال بیشتر به این فکر کرده ایم که دیگرانی از بیرون باید بیایند و پول هایی از بیرون باید به استان تزریق شود تا حال خراسان جنوبی تازه تأسیس خوب شود؟ و چرا… دنبال مقصر نگردید، بیایید از این به بعد جور دیگر ببینیم، خراسان جنوبی می تواند و این ظرفیت را دارد که روی پای خودش بایستد، حالا چه معتمدیانی باشد که استان را سرزمین ناشناخته ها بنامد، و چه ملانوری که خراسان جنوبی را با عنوان استان ظرفیت های منحصر به فرد و استثنایی به همگان معرفی کند و به هر دری بزند تا همه در داخل و خارج منطقه، داشته های بنامش را بیشتر بشناسند، و چه صفدری زاده که نگران ماست که قدر این همه نعمت را نمی دانیم .